6 oktober 2022
Het duurt nog twee weken en dan kunnen we eindelijk weer naar Gambia.
Maar liefst twee en een half jaar zijn wij vanwege de Corona niet kunnen gaan.
Gelukkig is daar Mafaal die voor ons de werkzaamheden in gang heeft gezet en gecoördineerd heeft maar het is heel lastig om een duidelijk beeld te krijgen van hoe het er in Gambia precies voorstaat.
Hoe ziet de school eruit? is de etage nu wel of niet klaar en doet alles het wel?
Hoe zien de nieuwe daken van de kleuterklassen er nu uit nadat wij ze hebben laten vernieuwen? en waar staat nu eigenlijk de toren voor de watertank ? En werkt die wel goed?
Allemaal vragen waar wij een antwoord op gaan krijgen als wij er zijn.
Wij zijn ook heel benieuwd naar het aantal kinderen nu het schooljaar weer is begonnen, en hoe gaat het met de kinderen die gesponsord worden?
Kortom hoe gaat het met iedereen?
Hoe gaat het met het ziekenhuis? We worden regelmatig gebeld door Babucarr de manager maar we willen zelf rondkijken en bespreken hoe het gaat als wij het geld voor de personeelswoningen niet bij elkaar kunnen krijgen.
Was het eerst de Corona die ons tegenwerkte, nu is het de inflatie.
Sinds enige maanden worden wij ondersteund door het Internationale bureau voor Samenwerking (BIS) om een goede en heldere aanvraag te doen bij diverse fondsen maar tot nu toe geen resultaat.
We geven het tot 31 december en is er dan nog geen toezegging dan moeten wij ons gaan beraden of het wel een haalbare zaak is.
Natuurlijk zijn wij ook heel erg benieuwd naar Mafaal en zijn kinderen, hoe gaat het met hun? Op een foto zagen wij dat Mafaal erg oud is geworden en het leven valt hem denk ik wel zwaar als alleenstaande vader met vier kinderen in een straatarm land.
Nou Mafaal wij komen eraan hoor, als wij tenminste in het vliegtuig kunnen komen met al de problemen op Schiphol.
